- "Odwróć swe oczy, proszę. Na dobre zadepczę te Popioły."
- — Siostra Friede
Siostra Friede – postać i boss z dodatku Ashes of Ariandel do gry Dark Souls III.
Położenie[]
Siostra Friede przez większość czasu siedzi na krześle w Kaplicy Ariandel, w Namalowanym Świecie.
Opis[]
Friede nosi wyświęcony zestaw i jest uzbrojona w długą, lodową kosę. Ma spore oparzenia po prawej stronie twarzy.
Historia[]
Elfriede jest najstarszą z trzech sióstr, które w bliżej nieokreślonym momencie rozpoczęły wierną służbę Wężowemu Mrocznemu Łowcy Kaathe. Wraz z Yurią i Liliane, Elfriede została dziewicą Kaathe, a Pierwotny Wąż nauczył ich swojej sztuki Mrocznej Dłoni, która była w stanie wchłonąć dusze ich przeciwników. Siostry wspólnie kontynuowały realizację celu Kaathe, jakim było położenie kresu Epoce Ognia zapoczątkowanej przez bogów, aby doprowadzić do nadejścia Epoki Mroku i odnalezienie Mrocznego Władcy, który byłby wystarczająco silny, aby uzurpować Pierwszy Płomień i użyć jego potęgi, aby poprowadzić ludzi ku nowej erze. W tym celu trzy siostry założyły Czarny Kościół, którego celem było zaoferowanie zbawienia pustym, a Elfriede, jako najstarsza siostra, została jego przywódczynią. Z biegiem czasu coraz większa liczba nieumarłych i pustych znajdowała u nich schronienie, ewoluując w społeczeństwo składające się z tych, którzy wiedli marne życie, niewiarygodnie starych ludzi, pełnych tajemnic i oszustw. Miejsce to stało się znane pod nazwą Londor, gdzie puści mogli żyć poza uciskiem innych ludzkich społeczeństw, używając kamieni oczyszczających, aby złagodzić swój stan, a nawet wydobywając zastygłe człowieczeństwo, aby stworzyć puste klejnoty, których następnie używali do wykuwania broni.
Czarny Kościół pod przewodnictwem Elfriede nieustannie się rozwijał, tworząc także swoje własne mroczne cuda i broń, a także szkolić rycerzy całkowicie lojalnych sprawie kościoła. W rzeczywistości Białe Zjawy Londoru, mroczni i nieśmiertelni Puści, którzy walczyli bez honoru i w pogoni za chwałą, tylko po to, by wypełnić swój obowiązek wobec Czarnego Kościoła, byli zabójcami i rycerzami wysłyanymi do reszty świata, aby służyć interesom kościoła, nawet ucząc się mocy Mrocznej Dłoni. W pewnym momencie Elfriede przyjęła do siebie Sir Wilhelma, mianując go swoim rycerzem, ofiarowując mu swoje onyksowe ostrze, jako iż był niezwykle lojalny wobec niej. Aby realizować interesy Londoru i swoje marzenie o Epoce Mroku, Elfriede, jako przywódczyni kraju pustych, w końcu podjęła się uzurpacji Pierwszego Płomienia. Jednakże udało jej się przejąć kontrolę jedynie nad jedną jego iskrą, która zamieniła się w czarny płomień, zanim cały plan zakończył się niepowodzeniem, gdy pochłonęła ją moc Płomienia, spalając jej twarz i pozostawiając jako Nierozpaloną zamienioną w popiół.
Gdy Pierwszy Płomień nadal przygasał, a Książę Lothric nie chciał go zjednoczyć, Nierozpaleni zostali wskrzeszeni i wybudzeni ze swoich grobów, aby wytropić Władców Pogorzelisk z przeszłości, którzy odmówili powrotu na swoje „trony” i służenia jako katalizatory dla Płomienia. Wśród nich powróciła także Elfriede, jednak wyrzekła się wszystkiego, pozostawiając za sobą swoją rolę przywódczyni Czarnego Kościoła, a nawet swoje imię, stając się znana po prostu jako „Friede”. Straciwszy swoją rolę wraz ze swoim domem, została w końcu wciągnięta do Namalowanego Świata Ariandel, gdzie mile widziane były porzucone, niechciane dusze, które nie miały dokąd pójść. Znajdując tam schronienie, Friede stała się pierwszą Nierozpaloną, która w nim zamieszkała. Przybyła tam, aby zaakceptować mróz Namalowanego Świata i uznać go za swój nowy dom. Odkryła, że chce „chronić” ludzi zamieszkujących Namalowany Świat i przybrała dokładnie taką postać, za jaką tęsknili, czyli ich panią - Priscillę, posuwając się nawet do dzierżenia wielkiej kosy, która stanowiła symbol utraconego domu dla mieszkańców obrazu, podobnie jak ta, którą niegdyś dzierżyła Priscilla. W pewnym momencie jej rycerz, Sir Wilhelm, odnalazł ją w Namalowanym Świecie, wracając do służenia jej pomimo wcześniejszego zwolnienia ze swoich obowiązków.
Z biegiem czasu Friede zdobyła zaufanie części mieszkańców obrazu, do tego stopnia, że zakochiwali się w niej, przede wszystkim strzegący tamtejszej wioski Kruczy Rycerze, ale przede wszystkim udało jej się zbliżyć do Ojca Ariandela, wielkiego Corviana, który miał zadanie strzec Płomienia wewnątrz Malowanego Świata i przywrócić go do życia, gdy obraz zaczął gnić i uniknąć losu zastygłego świata zewnętrznego. Jednak właśnie wtedy, gdy obraz zaczął ulegać zniszczeniu, a jego mieszkańcy postanowili go spalić, Friede sprzeciwiła się ich życzeniom, woląc powolną śmierć w pocieszającej zgniliźnie od zmiany na skutek odnowionego Płomienia. W ten sposób przekonała Ariandela, aby stłumił Płomień obrazu za pomocą swojej krwi, podczas gdy jej Kruczy Rycerze przysięgali „chronić” obraz przed ogniem, a nawet zabijali własnych braci, którzy się jej sprzeciwiali. W pewnym momencie malarka została uwięziona w bibliotece kruczej wioski i strzeżona przez Sir Wilhelma, aby uniemożliwić jej odnowienie obrazu, co spowodowało, że rycerz-niewolnik Gael uciekł z namalowanego świata, zabierając jego zgniły kawałek i rozpoczynając poszukiwania kolejnego Nierozpalonego, który wypełni przepowiednię mówiącą, że kiedy popiół wewnątrz obrazu zamieni się w dwa, Płomień powróci i spali zgniliznę.
Friede pozostała na straży w katedrze namalowanego świata, chroniąc Płomień i Ariandela przed każdym, kto próbował do nich dotrzeć, podczas gdy mieszkańcy obrazu gnili, a brudne owady i choroby coraz mocniej się rozprzestrzeniały. Kiedy do obrazu przybył Czempion Popiołów, Friede uprzejmie, ale stanowczo poprosiła go o opuszczenia tego miejsca i powrotu do świata zewnętrznego, pozostawiając mieszkańców obrazu w spokoju i zapomnieniu. Kiedy główny bohater zignorował jej radę i zszedł w głąb katedry, aby stawić czoła ojcu Ariandelowi, Friede była zmuszona użyć swojej kosy i stawić mu czoła, wcześniej prosząc ojca Ariandela, aby odwrócił wzrok od nieuchronnej rzezi. Kiedy została pokonana po raz pierwszy, rozwścieczony Ariandel rozpalił Płomień, który do tej pory tłumił swoją krwią, aby zapobiec jego ponownemu rozpaleniu w desperackiej próbie ożywienia jej. Rozpalona na nowo Friede powróciła ze zmarłych, aby ponownie walczyć z Nierozpalonym u boku Ariandela, gdy ich dusze zostały ze sobą połączone. Po drugiej porażce, Friede podniosła się ponownie dzięki swemu wewnętrznemu Mrocznemu Płomieniu w ostatnim etapie walki, pragnąc za wszelką cenę pokonać Nierozpalonego i zapobiec ostatecznemu zastąpieniu Namalowanego Świata nowym. To się jej jednak nie udało i ostatecznie została na dobre pokonana przez Czempiona Popiołu.
Przywołania[]
Do walki można przywołać tylko jedną postać:
- Rycerz-niewolnik Gael – jego znak przywołania znajduje się po lewej stronie od wejścia prowadzącego do Ojca Ariandela. Duch Gaela pojawia się dopiero w drugiej fazie walki.
Ciekawostki[]
- Nazywana jest zarówno „Friede”, jak i „Elfriede”, choć dokładny powód tego jest nieznany.
- Czarnopłomienna Friede korzysta z ataków, które są bezpośrednim nawiązaniem do tych używanych przez Lady Marię z DLC The Old Hunters do gry Bloodborne, również stworzonej przez From Software.
- Zależnie od tego czy gracz zginie jako człowiek lub pusty, Friede będzie miała inną kwestię. Pierścienie zmieniające wygląd nie mają na to wpływu.
- Jeśli zostanie zaatakowana podczas siedzenia na krześle, rozpłynie się w powietrzu i pojawi się po zresetowaniu lokacji.
- Pomimo tego, że przez długi czas nie miała kontaktu z Yurią i dawno opuściła Czarny Kościół, Friede, podobnie jak Sir Wilhelm, jest w stanie rozpoznać niedawno namaszczonego Pana Pustych.
Galeria[]
Muzyka[]