Niegasnące jezioro

Niegasnące jezioro – lokacja z gry Dark Souls III.

Opis[]

Jest to płytkie jezioro, które leży głęboko pod ziemią. Ogromne, pokryte żarem drzewa wyrastają aż do sufitu, a ich korzenie sięgają daleko do komór pod jeziorem. Wiadomo, że są to pozostałości Zagubionego Izalith lub obszaru sąsiadującego z zaginionym miastem. Po wielu latach lawa znacznie opadła; dowodem na to jest obecność zwłok demonów, które zaśmiecają ziemię w Demonicznych Ruinach, które w pierwszym Dark Souls były miejscem, przez które trzeba się było przebić, aby dotrzeć do Zagubionego Izalith.

To był kiedyś dom dla cór Wiedźmy z Izalith i demonów zrodzonych z Płomienia Chaosu. W przeciwieństwie do Pierwszego Płomienia, który jest związany z duszami nieumarłych, przygasający Płomień Chaosu był związany z duszami demonów, więc martwe ciała Capry, Taurusa, demona z Azylu i jednego demona stonogi można znaleźć porozrzucane po całych ruinach i w pobliżu Starego Króla Demonów, jednego z ostatnich żywych przedstawicieli swojego gatunku. Skamieniałe ciało pajęczaka, przypominające Siostrę Quelaag, leży w ruinach, gdzie humanoidalne zwłoki trzymają tom piromancji Quelany, co wskazuje, że siostry mieszkały tutaj w pewnym momencie.

Na najwyższym wzniesieniu nad niegasnącym jeziorem, kolosalna potrójna balista strzela gigantycznymi pociskami do każdego, kto próbuje przekroczyć jezioro. Jest w pełni zautomatyzowana, a olbrzymi niewolnicy, którzy za całą tą machinę odpowiadali, dawno już nie żyją. Stanowi ona poważne zagrożenie; jednak można to wykorzystać na swoją korzyść, uderzając bełtem w niestabilną podłogę na środku jeziora, otwierając tym samym wejście do Przedpokoju Starego Króla. Dodatkowo, na przeciwległej ścianie po lewej stronie balisty znajduje się rozpadająca się ściana, która ukrywa pierścień z plamistym kamieniem, a zniszczenie ściany za pomocą bełtu umożliwia dostęp do niej.

Kolejne wejście do demonicznych ruin znajduje się na wprost od wejścia do jeziora, w pobliżu komnaty Starego Króla Demonów. Jednak tamtego wejścia strzeże carthuski piaskowy czerw, który wystrzeli z ziemi, gdy ktoś znajdzie się w pobliżu. Ponieważ bełty z balisty mogą również dotrzeć do tego obszaru, jest to niezwykle niebezpieczna ścieżka.

Wewnątrz demonicznych ruin przebywają tlące się nocniaki, demoniczni duchowni, demoniczne posągi, gończe szczury, olbrzymie gończe szczury, bazyliszki i dwaj czarni rycerze. Aby dotrzeć do górnego biegu jeziora, trzeba przejść długą, krętą trasę przez ruiny, pokonując po drodze wielu wrogów.

W najgłębszej części ruin, nad sadzawką pełną lawy, znajduje się drabina prowadząca na wysokie, skalne półki nad jeziorem, strzeżone przez czarnego rycerza. Poniżej można znaleźć zabójcę rycerzy Tsoriga. Po wyjściu na półkę skalną trzeba uniknąć kilku bełtów z balisty, ale formacje skalne uniemożliwiają większości z nich sięgnięcie poniżej. Kilka szkieletów, kościanych kół i szkieletów szermierzy patroluje ten obszar. Za nimi obracają się koła zębate balisty i można ją wyłączyć za pomocą dźwigni, dzięki czemu dolna część jeziora jest znacznie bezpieczniejsza do przemierzania. Szereg półek skalnych przy ścianie może posłużyć jako skrót, aby szybko dotrzeć do dna.

Niepotwierdzona, ale możliwa, teoria głosi, że niegasnące jezioro to kolejna część Popielnego Jeziora z Dark Souls. Ta teoria jest poparta obecnością masywnych drzew, przypominających stare drzewa, w których kiedyś żyły starożytne smoki, i które czarownice z Izalith spaliły swoją piromancją. Jest to również podparte tym, jak blisko Demonicznych Ruin znajduje się Popielne Jezioro. Patrząc z góry z Blighttown, można było zobaczyć, że wejście do Demonicznych Ruin znajdowało się dokładnie naprzeciw wejścia do Popielnego Jeziora; a ponieważ oba znajdowały się pod spodem, wydawałoby się rozsądne, że te dwa obszary znajdowały się blisko siebie.